Het boek is gemaakt op A5 formaat en voorzien van een harde kaft. Bij elkaar gebonden met mijn Cinch en de dikste bindspiraal die er is en wonderwel nog pastte. De uiteinden van de spiraal heb ik expres aan de buitenzijde van het boek laten vallen en ze samengevlochten met satijnband, zo kunnen er geen pagina's tussen bekneld raken en het staat ook meteen heel chique. Verder afgewerkt met een strik van kant en band. Mocht je ook ooit een album maken wat je met een spiraal wilt binden, houdt er dan rekening mee dat je, aan de zijde van de pagina's waar de spiraal komt, niet teveel tierelantijnen plakt, anders past het niet meer tussen de spiraal. Aan de andere zijde mag het boek best wat openstaan vind ik zelf dus daar heb je wat meer speelruimte.
Detail. Dergelijke labeltjes zitten overal in het boek. De bloemen heb ik losgeknipt van een stuk bloemenband.
Mijn ouders zijn hier nog zo jong. Mama is nog geen 19 en papa is 24. En ik ben in de maak want ik wordt op deze foto al drie maanden gedragen. Ik was dan ook de oorzaak van dit evenement en daar heb ik geen spijt van, want mijn ouders bleken voor elkaar gemaakt dat bewijst de afglopen 40 jaar!
Die puzzelstukjes vond ik dan ook zo symbolisch. Bij de Action verkopen ze setjes met A6 blanco puzzeltjes voor kinderen om zelf een puzzel op te kleuren. Ik beplak ze liever met mooi papier!
Aangezien we alleen foto's hadden met fragmentarische delen van de trouwauto, is mijn broer Don op het internet gaan zoeken naar een complete foto. En voila, even in zwart wit uitgeprint zodat ie er mooi tussen pastte. Een Cadilac uit de jaren 60, wat een beauty. Mijn broer is gek op mooie auto's dus dit werd zijn pagina, ook al moest ie daarvoor, volgens ons schema, met roze aan de slag! Hij bleek die bewuste zondag te beschikken over een waar scraptalent. Dat is nog grappiger als ik vertel dat hij in het dagelijks leven een stoere bouwvakker is die niet vies is van menig schunnige mop.
Mijn man bleek een waar labelhoesjesmaker te zijn. Heeft hij daar op zitten zweten, pons ik na afloop de gaten aan de verkeerde kant. Oeps! Maargoed, een beetje creatieve geest weet ook daar wel weer een oplossing voor te vinden; je rijgt er gewoon een mooi lintje door! Net of het zo hoort.
Deze foto bestaat uit een fragment van een grotere foto waarop mijn moeder uit de auto stapt bij het stadhuis. Wanneer je met foto's gaat scrappen is het leuk om op details in de foto te letten en daar wat mee te doen. Ik vond haar schoenen zo mooi dat ik daar graag even extra de aandacht op wilde richten, meestal zitten ze verstopt onder de jurk. Probeer dat ook eens in je fotoprogramma, om een bepaald detail uit de foto te snijden, uit te printen. Manlief heeft er tweedezelfde van over elkaar gezet, daar had ik nou zelf weer niet opgekomen.
Mijn man Wouter is een muziekfreak en is op het internet gaan zoeken naar hoezen van de singles uit 1972. Die heeft hij als een strookje verwerkt in de pagina. Dat is leuk als je zo'n project met meerdere mensen maakt. Ieder heeft een eigen manier of stijl en verwerkt zijn eigen ideeën erin.
Ook hier is een detail van de foto uitgesneden en vergroot. Als je dan ook nog in één van je ongeveer 150 papierbloks een tekst blijkt te hebben die zo bijpassend is, dan is dat echt super. Nu had ik mijn verzameling bloks al wel beperkt tot Vintage, huwelijk en romantisch en alleen die klaargelegd die qua kleur en stijl met elkaar zouden matchen anders zouden we hier ter plekke gek zijn geworden.
Het is echt leuk om diverse bloks met elkaar te combineren.
Dit lijken net pasfoto's maar ook dit zijn fragmenten van grotere foto's.
Grappig is dat mijn man kleuren heeft genomen die ikzelf nooit zou hebben gekozen maar daar dan toch iets heel moois van heeft weten te maken. Compliment voor mijn, in een zware metalband zingende meubelverkoper, die nog nooit van zijn leven heeft gescrapped! Hij barst van de familie albums en band albums want hij is gek op foto's maar normaal plakt hij deze gewoon zo in. Hooguit knipt hij er wel eens een detail uit of een leuk vormpje. Maar hij heeft zich hier behoorlijk uitgeleefd.
Mijn schoonzusje Patricia houdt wel van lieve friemeltjes. Zij ging voor de stansen en de Cuttlebug en heeft de binnenkant van de mal gebruik om over te nemen op de foto (met balpen). Daarna heeft ze de foto's uitgeknipt en in de uitgestanste vormen gelijmd. Zoals je ziet hebben we het album gemaakt in de vorm van spreads, dat zijn dubbele pagina's de qua kleur en lay out bij elkaar passen. Zo zou je ook bepaalde delen van een foto of papierstrook kunnen laten doorlopen over beide pagina's. Moet de foto zich daar wel voor lenen natuurlijk.
Hier hebben we het trouwboekje gebruikt als achtergrond voor de ringenfoto's. Leuk detail zijn hier ook de kunststof trouwringen.
In het volgende bericht meer uit het album
